Klasyczne piece kuchenne vs piece kuchenne z płaszczem wodnym

Nie jest łatwo wybrać wyposażenie do kuchni. Trzeba zwrócić uwagę na bardzo wiele czynników, rozważyć wszystkie możliwości i dobrać rozwiązanie do indywidualnych potrzeb. Chcemy chociaż trochę rozwiać Wasze wątpliwości i pomóc. Przygotowaliśmy więc mały poradnik, w którym porównamy klasyczne piece kuchenne i piece kuchenne z płaszczem wodnym. Które są bardziej funkcjonalne? Które lepiej wybrać?

Na samym początku musimy zaznaczyć, że nie ma jednej odpowiedzi na te pytania, bo każdy użytkownik ma inne potrzeby. To co, sprawdzi się w jednym domu, w innym będzie niefunkcjonalne. Jak zatem podąć decyzję? Należy poznać wady i zalety każdego z rozwiązań i na ich podstawie stwierdzić, które urządzenie odpowiada indywidualnym preferencjom.

Klasyczne piece kuchenne

Klasyczne urządzenia bez płaszcza wodnego sprawdzą się w domach, które mają już sprawny i wystarczająco wydajny system podgrzewający w.u., np. pompę ciepła. Nie ma więc w nich potrzeby, aby wspierać system grzewczy dodatkowym urządzeniem. Klasyczne piece kuchenne bez płaszcza wodnego nie są wymagane także w budynkach o wysokim standardzie energetycznym, w których zainstalowane są systemy odzyskujące energię, wykorzystywaną później do c.w.u.

Piece z płaszczem wodnym

Urządzenia tego typu – w przeciwieństwie do klasycznych modeli kuchennych – są skonstruowane tak, aby wytwarzały c.w.u., w efekcie spalania drewna, węgla lub pelletu. Ciepłą wodę użytkową, uzyskaną w takim procesie, można wykorzystać w systemie grzewczym. Zazwyczaj wykorzystuje się ją do napełnienia kaloryferów bądź do zasilenia ogrzewania podłogowego. Na tym nie koniec. C.w.u uzyskaną dzięki działaniu pieca z płaszczem wodnym można stosować, np. do umycia rąk, naczyń i warzyw, a także do kąpieli.

Przy podejmowaniu decyzji o urządzeniu warto mieć na uwadze to, że piece kuchenne z płaszczem wodnym mają cały szereg zalet. Pierwszą z nich jest oszczędność energii. Jeśli produkowanie c.w.u. jest efektem ubocznym użytkowania urządzenia, nie ma potrzeby, aby podgrzewać wodę innymi urządzeniami, które pobierają energię. Dodatkowo, takie urządzenie obniża koszty ogrzewania, co przekłada się na niższe rachunki!

Polecane kuchnie na drewno:

La Nordica ROSETTA BII MAIOLICA

La Nordica ROSA 4.0 LIBERTY

La Nordica ROSA 4.0 Petra

Pytania i odpowiedzi

To jest tekst napisany w edytorze tekstowym.

  • Wkład kominkowy stalowy czy żeliwny?

    Nie ma jednej odpowiedzi, który lepszy stalowy czy żeliwny. Korpusy wkładów zrobione z żeliwa są tańsze i lepiej akumulują ciepło niż stalowe. Ale muszą być wykonane z żeliwa wysokiej jakości, a ścianki korpusu muszą być grube (8-10 mm), masywne i ciężkie. Korpus może być zrobiony ze skręcanych płyt żeliwnych lub monolityczny wykonany z jednego odlewu bez spawów i połączeń. Korpus odlewany jest bardzo szczelny, dzięki czemu powietrze nie napływa do paleniska w sposób niekontrolowany. Zaletami wkładów stalowych są przede wszystkim szczelność oraz duży wybór wzorów. Wkłady stalowe robi się ze specjalnej stalii o grubości 4-6 mm. Wkłady od renomowanych producentów są wykonywane ze stali odpornej na korozję i odkształcenia związane ze zmianą temperatury. Komora spalania we wkładach stalowych wyłożona jest szamotem lub wermikulitem. Korpus wkładu kominkowego, niezależnie od tego czy żeliwny, czy stalowy, jeśli będzie wykonany z kiepskiego materiału, po pewnym czasie ulegnie uszkodzeniu. Dotyczy to głównie wkładów o ściankach o małej grubości, które nagrzewają się nierównomiernie. Powstają wówczas duże naprężenia, które powodują pękanie żeliwa lub odkształcanie się stali. Najtrwalsze i najsolidniejsze są wkłady ciężkie, w tym przypadku waga ma znaczenie.

  • Czy kominek można zamontować w każdym domu?

    Obecnie kominki instaluje się niemal we wszystkich nowo budowanych domach. Stają się one, przy obecnych, stale rosnących cenach paliw, bardzo ekonomicznym i bardzo wydajnym źródłem ciepła. Stają się także główną ozdobą salonu. Kominek musi być podłączony do komina w sposób szczelny, przez który odprowadzane są spaliny. Każdy kominek musi mieć własny przewód dymowy o wymiarach dostosowanych do mocy i wielkości paleniska. Rodzaj kominka, a także jego wielkość i lokalizację najlepiej ustalić już na etapie projektowania domu. Można wówczas uwzględnić wszystkie wymagania techniczne co do wielkości komina, przyłącza powietrza do spalania, wzmocnić strop czy podłogę. W starych remontowanych domach, w których nie było kominka, można go zbudować, ale trzeba mu zapewnić tak jak w nowych budynkach odpowiednie warunki techniczne.

  • Jaki wkład kominkowy wybrać?

    Wszystko zależy od tego jakie są nasze oczekiwania. Czy będzie użytkowany okazjonalnie, dla poprawy nastroju i spędzenia przyjemnych chwil z rodziną i znajomymi, czy też będzie traktowany jako efektywne, ważne źródło ciepła w naszym domu. Jeśli ma to być efektywne źródło ciepła powinniśmy wrócić szczególną uwagę na parametry techniczne i użytkowe wkładu kominkowego. Dobrej jakości wkład kominkowy powinien być trwały i odporny na wielogodzinne działanie wysokiej temperatury (przystosowany do palenia ciągłego), a także jej nagłe zmiany. Powinien jeszcze przez wiele godzin po wygaśnięciu ognia, oddawać ciepło do otoczenia. Wymagania te spełniają wkłady żeliwne oraz stalowe z akumulacyjną komorą spalania lub akumulacją.

  • Jaką moc powinien mieć wkład?

    Wybierając wkład kominkowy szczególną uwagę zwracamy przede wszystkim na moc i sprawność urządzenia. Producenci podają moc nominalną wkładu, mierzoną podczas testów laboratoryjnych. Jest ona zdecydowanie bardziej miarodajna niż moc maksymalna, której nie uzyskujemy podczas normalnego użytkowania kominka. Jeżeli kominek ma być podstawowym źródłem ciepła, jego moc nominalna powinna odpowiadać zapotrzebowaniu na ciepło podane w dokumentacji projektowej budynku. Jeśli jej nie ma możemy przyjąć orientacyjne wartości - dla domów nowych, dobrze ocieplonych - 30-40 W/m3 - dla starszych domów ze słabą izolacją - 80-100 W/m3 Jeżeli kominek ma być jedynie dodatkowym, wspomagającym źródłem ciepła, jego moc nominalna może być zdecydowanie mniejsza. Producenci podają kubaturę lub powierzchnię, jaką jest w stanie ogrzać dany wkład kominkowy.